رادیو آزادگان سوئد -مصاحبه با آقای هوشمند وکیل دادگستری ‬

نقد رای سعید طوسی، محبوب بیت رهبری

در روزهایی که می گذرد، آرزوی خبری خوش از سوی مام میهن گویا بر دلمان باید بماند که هر دم از این باغ بری می رسد. پس از بالغ بر 3 سال انتظار، تکلیف پرونده کودک آزار اسلامی، محبوب قلب بیت رهبری سرانجام با اعمال نفوذ بسیار صادر گردید و ایشان با نگاه سفیه اندر عاقلی اعلام داشتند که بیگناه بودند از ابتدا هم، و تمام اینها توسط معاندان برای خدشه دار کردن تصویر این قاری غِلمان وش، صورت گرفته است، حال آنکه پوشیده نیست، شکات نیز از خانواده های مذهبی و معتقد به نظام ننگین جمهوری اسلامی بوده اند که فررزندانشان را برای یادگیری تازی نامه نزد ایشان که مورد تایید رهبر موقت ایران بوده اند گسیل داشته اند. اما، آنچه در واقع اتفاق می افتد، زیاد هم دور از انتظار نبود چرا که پیشتر بنیانگذار جمهوری اسلامی، آقای خمینی در کتاب خود جواز همبستری با کودکان را صادر نموده اند و البته پیش تر از ایشان از زمان صدر اسلام نیز چنین بوده است، بدین شرح که تا کنون اسامی چون :غلام علی، غلامحسن و .... را شنیده ایم. «غلام» در واقع به کودک مذکری اتلاق می گشته که برای کامجویی ارباب خود به بردگی جنسی داده می شده اند. به هر تقدیر، پیش از ورود به بحث باید نخست دانست از منظر حقوقی «کودک» کیست و به چه کسی «کودک» اتلاق می گردد. طبق کنوانسیون حقوق کودک، که جمهوری اسلامی نیز در دهه هفتاد شمسی بدان ملحق شده است، هر شخص زیر 18 سال تمام را کودک می گویند. در ایران، تا پیش از فاجعه 57 طبق قانون مدنی، به افراد زیر 18 سال نیز «کودک» اتلاق می گردید، گرچه بحث بلوغ شرعی نیز بود، اما مقنن بدان ورود چندانی نکرده بود اما پس از انقلاب مرتجع و واپسگرای اسلامی، طبق ماده 1 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان، هر شخص زیر 18 سال تمام شمسی شامل حمایت قانون است. اما تفاوت فاحشی که میان جمهوری اسلامی و سایر کشورها است، تقسیم افراد زیر 18 سال به دو گروه است: 1. کودک: از بدو تولد تا بلوغ شرعی (دختر 9 سال تمام قمری و پسر 15 سال تمام قمری) و 2. نوجوان: از زمان بلوغ شرعی تا رسیدن به 18 سال تمام شمسی است. ملاک بلوغ شرعی یکی از حیرت آورترین معیارهای ارائه شده در دنیاست: روییدن مو در محل عورت! پس بدین شرح می توان قایل بدین شد که قربانیان همگی کودک بودند.

دختران خیابان انقلاب، مبارزه برای حقی فراموش شده

اوایل دی ماه 1396 شیر زنی از تبار ایرانیان و پس از تحمل نزدیک به 40 سال تحمیل حجاب اجباری به زنان ایران، روسری سفیدی را بر سر چوب کرد  و در تقاطع خیابان انقلاب و وصال شیرازی بر روی پست شرکت مخابرات ایشتاد و بدون اینکه سخنی بر زبان آورد، تنها روسری سفید را تکان داد. ماموران کلانتری لاجرم به مکان مراجعه و وی را دستگیر کردند. این اتفاق پیش از آن رخ داد که اعتراضات سراسری جرقه خورد و اساساً این پیش فرض که این حرکت از سوی جمهوری اسلامی طراحی شده بود را مردود می کند، چه اینکه هنوز اعتراضی صورت نگرفته بود تا اتاق فکر اطلاعات و جمهوری اسلامی در صدد انحراف افکار عمومی باشد، گرچه بعداً و تکرار این عمل توسط سایر زنان، این شبهه و شائبه را ایجاد نمود. پس از ویدا موحد، زنان دیگر در اقصی نقاط تهران و حتی ایران چنین نمودند و حتی در مواردی آقایان نیز به ایشان پیوستند.

تغییر قانون به نفع متهم یا ژست و تبلیغی پوپولیستی برای رییس قوه قضاییه؟

امروز در خبرها، خبری که بسیار جلب توجه می کرد، دستور لاریجانی قضاییه مبنی بر توقف اعدام مجرمان مواد مخدر بود. فارغ از این بحث که ایشان عملاً در تصویب یا لازم الاجرا شدن این ماده الحاقی به قانون‌مبارزه با مواد مخدر دخل و تصرفی نداشته اند و ریشه یابی علل انتساب آن به رییس قوه که می تواند عملی جهت اعاده حیثیت یا بالا بردن محبوبیت ایشان در میان مردم علی الخصوص پس از برملا شدن جاسوسی زهرا لاریجانی را در پی داشته باشد، موارد زیر را به عنوان شخصی که در دادگاه انقلاب و بعضاً پرونده های مواد مخدر یا سیاسی به عنوان وکیل حاضر بوده ام، معروض می دارم:

سخنی با هم میهنان ۱